اویکی از عکس‌های نمادین کریکت، بیشان سینگ بدی را نشان می‌دهد که برای تحویل توپ به زمین می‌آید، پاهایش قیچی شده، بازوی راستش قائم است که انگار روی یک هدف نشسته است، در حالی که می‌خواهد توپ را رها کند، سرش روی شانه‌های جلویش نگاه می‌کند. اسپینر ارتدوکس آهسته بازوی چپ، یکی از بهترین بازیکنانی که تا به حال بازی را زیبا کرده است، در رویکرد و اجرای خود کند بود. این نیش کینه توزانه و فریب پنهانی که او می توانست به توپ بدهد را رد کرد.

شما می‌توانید در هر نقطه از رویکرد بیدی یک عکس ثابت از او بگیرید و این عکسی از آرامش و تعادل خواهد بود. اگر به یک مجسمه‌ساز ساعت‌های بی‌شماری برای حکاکی سنگ مرمر زمان می‌دادید، او نمی‌توانست حرکتی بی‌نقص‌تر، عاری از خودنمایی و خودنمایی، به‌اندازه کافی مقرون‌به‌صرفه برای مینیمالیسم ایجاد کند.

زمانی که بیدی بازنشسته شد، 266 ویکت تست از 67 تست با میانگین 28.71 داشت. این بیشتر از هر هندی دیگری بود. در دوران حرفه ای خود که از سال 1967 تا 1979 به طول انجامید، او کاری کرد که دنیای کریکت متوقف شود و با هیبت خیره شود، درست مانند تحویل دادن او به batsmen. توپ به نظر می رسید که برای همیشه در هوا معلق خواهد بود، اما زمانی که افتاد و ظاهر شد، ضربه از قبل انجام شده بود.

بیدی که در سن 77 سالگی پس از انجام چندین عمل جراحی که بیش از دو سال او را درگیر خود کرده بود و نتوانست به طور کامل او را از این وضعیت رهایی بخشد، درگذشت، فردی بسیار موفق بود. طرفداران انگلیسی از نوع خاصی به یاد خواهند داشت که او 434 ویکت در کریکت کانتی برای نورث همپتون شایر با میانگین خفیف 20.89 گرفت.

وقتی همه چیز گفته شد و انجام شد، بیدی 1560 ویکت درجه یک به نام خود داشت. برای هند، او خیلی بیشتر از یک توپ انداز بزرگ بود. او یکی از کوارتت های اسپین معروف و ترسناک بود. که همچنین باگوات چاندراساکار، راننده پا و ایراپالی پراسانا و سرینیواس ونکاتاراگاوان را به نمایش گذاشت.

بدی از نظر کاریزمای کمیاب بود، اگرچه رویکرد مغزی او به بازی و شخصیت صریح او را به یک کاندیدای ایده آل برای کاپیتان هند تبدیل کرد، که او در 22 مسابقه تست انجام داد. این شامل تعقیب موفق 403 هند در برابر هند غربی در بندر اسپین، ترینیداد در سال 1975 بود. این رکورد تا سال 2003 پابرجا بود.

بدی در این میان به شخصیتی برجسته در مبارزه با علل خاص تبدیل شد. او اعلام کرد که اولین مسابقات هند در سابینا پارک در سال 1976 با 306 برای شش و دومین دوره در 97 برای پنج بسته شده است، و معتقد بود که بولرهای سریع هند غربی بیشتر به دنبال فرستادن سفارش پایین هند به بیمارستان هستند تا خارج کردن آنها.

بلافاصله پس از آن، زمانی که سرفراز فکر کرد نواز به طرز خطرناکی از بالنده استفاده کرده است، او در بازی ملی یک روزه مقابل پاکستان در صحیوال شکست خورد. و چه کسی می تواند اعتراض او به جان لور در چنای در سال 1976 را فراموش کند؟ بدی معتقد بود که وازلین روی پیشانی اهرم بیشتر با تغییر موقعیت توپ ارتباط دارد تا اینکه عرق را از بین ببرد.

بدی مدتها پس از اینکه بازی را متوقف کرد به زندگی خود ادامه داد. او که چهار بار فینالیست جام رانجی در دهلی بود، که تیم را به عناوین متوالی در برابر کارناتاکای گوندپا ویشوانات و بمبئی سونیل گاواسکار در سال‌های 79-1978 و سال‌های بعد هدایت کرد، جایگاهی به نام او در سال‌های 79-1978 دارد. بیش از آنچه شایسته است ورزشگاه فیروزشاه کوتلا.

از معرفی خبرنامه گذشته بگذرید

پس از راه اندازی خبرنامه

هنگامی که اداره کریکت دهلی و منطقه، نام استادیوم را به نام آرون جیتلی، سیاستمدار کهنه کار و مدیر کریکت تغییر داد، بیدی نامه ای به مقامات نوشت و خواستار حذف نام او و لغو عضویت او شد.

بیدی یکی از آن بازیکنان نادر کریکت بود که برای بسیاری یک اسطوره و الهام بخش بود، اما هرگز خود را بزرگتر از فوتبال یا هوادارانش نمی دانست. او نمک زمین بود و تمایلش به اینکه گهگاه بیل را بیل لعنتی بنامد او را دشمنانی قدرتمند می ساخت. دنیای کریکت شخصیت مهمی را از دست داده است که این بازی را برای همیشه دوست داشت. و کسی که حقیقت را بدون توجه به عواقب آن به قدرت می گوید.

البته او یک نابغه بولینگ بود. البته او کاپیتانی بود که بیشتر از یک والدین معمولی برای فرزندانشان از هم تیمی هایش دفاع می کرد. اما بالاتر از همه، بیدی یک تراژیک جیرجیرک بود که برای حفظ حرمت این بازی بزرگ دست به هر کاری می زد. این یکی از آخرین گونه هایی بود که به سرعت در حال انقراض بود.