تایگر وودز، نایک و پایان ازدواج فراگیر با نام تجاری ورزشکار | تایگر وودز

تیهنگامی که تایگر وودز و نایک اعلام کردند که به همکاری تجاری 27 ساله خود پایان می دهند، برای کسی که توجه زیادی به آن نشان داد، تعجبی نداشت. تقریبا یک دهه از نایک می گذرد. او در تماس اخیر با درآمد گفت طی سه سال آینده به دنبال صرفه جویی 2 میلیارد دلاری در هزینه خواهد بود، ساخت تجهیزات گلف را متوقف کرداز جمله توپ، خفاش و کیف. برنامه محدود وودز به دنبال جراحی های طاقت فرسا قبل و بعد از تصادف رانندگی خطرناک او در فوریه 2021 باعث شده است که این قهرمان 15 بار کمتر از همیشه دیده شود.

اما خروج آگاهانه روز دوشنبه، یک هفته پس از تولد 48 سالگی وودز، پایان خاصی دارد که نشان دهنده پایان یک دوره در تجارت ورزشی است: مرگ ازدواج همه جانبه با نام تجاری ورزشکار که جهان را فراگرفته است. جریان اصلی فرهنگی الگوی آشکار ارتباط نایک با مایکل جردن است. این یک معامله بزرگ است که ریشه های فروتنانه آن سال گذشته به طرز بازیگوشیانه ای روی پرده نمایش داده شد. در واقع، فیل نایت سه سال را صرف به خدمت گرفتن وودز بر اساس اثبات مفهوم جردن کرد: این ایده که یک ورزشکار کاریزماتیک تنها با مواهب الهی می‌تواند یک امپراتوری ورزشی-سرگرمی کامل را در اختیار بگیرد. رئیس نایک در آن زمان گفت: همه به دنبال مایکل جردن بعدی بودند و به زمین بسکتبال نگاه می کردند. “و او همیشه در خیابان راه می رفت.”

وودز قبلاً یکی از بزرگ‌ترین نام‌های این ورزش بود که تنها چند روز پس از بازگشت از پنج دوره برای کسب سومین دوره متوالی آماتور ایالات متحده در سال 1996، در دو کلمه اعلام کرد که دانشگاه استنفورد را ترک می‌کند و وارد رتبه‌های پولی می‌شود: “سلام دنیا.” با توجه به وضعیت صنعت روزنامه امروز، بیایید نایک را بگوییم انتشار سه صفحه ای در وال استریت ژورنال اعلام آمدن او تاثیر امروز را نخواهد داشت.

او بلافاصله هیجان سرسام آور را به دست آورد و در هشت ماه اول خود برنده چهار رویداد تور شد، از جمله مسابقات پیشگامانه Masters در سال 1997، که باعث شد مشخصات او در حال حاضر در حال افزایش به استراتوسفر شود. وودز به زودی شاهد بازگشت سرمایه ای بود که به مراتب بیشتر از نیاز اولیه او یعنی 40 میلیون دلار در عرض پنج سال بود. نامیدن او به عنوان مسلط ترین ورزشکار جهان، که او بود، تنها اهمیت کلی او را کمرنگ کرد. او بزرگتر از زندگی بود، آن انتخاب نادری که نه تنها برآورده شد، بلکه فراتر از همه انتظارات بود و جهان را در تسخیر خود نگه داشت، با اختلاف رکورد برنده شد و لحظات فراموش نشدنی را یکی پس از دیگری بازسازی کرد.

برخی از این نایک ها نمی توانستند فیلمنامه بهتری در پشت صحنه داشته باشند. سهم بی ادبانه او در طول آخرین دور مسابقات مسترز 2005، توپ بیش از یک ثانیه در کناره‌ها آویزان بود، لوگوی «swoosh» شرکت قبل از افتادن در جام کاملاً در قاب بود.

طبق گزارش ها، آخرین قرارداد 10 ساله بین وودز و نایک حدود 200 میلیون دلار ارزش داشت، اما این نماد تجاری است که مردم سال ها بعد از آن به یاد خواهند آورد. همکاری خلاقانه نایک با آژانس تبلیغاتی Wieden+Kennedy کمپین هایی را ایجاد کرد که توانست از ماهیت معاملاتی تبلیغات به قلمرو هنر پاپ حرکت کند. برای هر شعبده بازینقطه خنده‌دار 30 ثانیه‌ای که در آن ببر قبل از اینکه توپ را به دورتر بزند، با آهن دروازه‌بانی می‌کند، یا گلف سخت نیستافراد دیگری بودند که مرزهای جریان اصلی را جابجا کردند و حتی با آوانگاردها معاشقه کردند، مانند نقطه 60 ثانیه ای که به او اجازه داد تا مهارت های کمدی خود را بهبود بخشد. همه از یک تاب در حرکت آهسته اسپارتان در برابر پس زمینه سیاه. هرگزاین فیلم که قبل از مسابقات آزاد ایالات متحده در سال 2008 (جایی که او یک پیروزی قابل توجه در پلی آف 19 را به دست آورد)، بر اساس صدای پدر تایگر، ارل بود که دو سال قبل از سرطان درگذشت.

حتی در عجیب‌ترین حالتشان – مانند افراد مشهور من تایگر وودز هستم این نقطه سخاوتمندانه از کد شاهکار اسپایک لی در سال 1993 وام گرفته است. مالکوم ایکس – آنقدر در اغراق خود جدی بودند که موفق شوند. (این واقعیت که همه این افسانه‌های با دقت ساخته شده زمانی که زندگی خصوصی وودز در سال 2009 در یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های روزنامه‌های تاریخ منفجر شد، این مطالعه را جذاب‌تر می‌کند.)

وقتی تبلیغ جدید ببر منتشر شد، مردم هیجان‌زده شدند. این هیجان تنها به دلیل کمیاب بودن آن در دوران پیش از یوتیوب، زمانی که تنها راه دیدن آن در تلویزیون بود، تقویت شده است. دوران اوج همکاری وودز و نایک مصادف شد با روزهای پایانی تک‌فرهنگی آمریکا و به کار آن‌ها سکویی داد که دیگر وجود ندارد. مخاطبان تلویزیون شبکه سنتی حتی قبل از اینکه با افزایش سرویس‌های استریم شروع به فروپاشی کنند، پراکنده شده بودند. مردم به خصوص جوانان مثل گذشته تلویزیون تماشا نمی کنند. برخی از بزرگترین کودتاهای نایک و W+K – چه آگهی فرودگاه برزیل قبل یا بعد از جام جهانی 1998 تأثیر بر نقطه مک ایلروی وودز – فضایی برای ایجاد همین تأثیر در محیط رسانه ای امروز فراهم می شود.

از معرفی خبرنامه گذشته بگذرید

نشانه های این وقفه سالهاست که وجود دارد. راجر فدرر، ورزشکار باسابقه نایک، یکی از معدود ستاره های ورزشی که رابطه اش با یک برند به اندازه وودز ماندگار بوده است، پس از 24 سال با قراردادی 10 ساله به ارزش 300 میلیون دلار، نایک را به فروشگاه زنجیره ای لباس ژاپنی Uniqlo ترک کرد. در جاهای دیگر، خواه آدیداس باشد که در بازی خود در بازار جوانان علیه کانیه وست مبارزه می کند یا تا حدی جک هارلو که این صورت حساب را به اشتراک می گذارد، شواهدی وجود دارد که رپرها و هنرمندان به عنوان سفیران کفش کتانی اگر نگوییم از ورزشکاران پیشی گرفته اند. کاوهی لئونارد، ستاره لس‌آنجلس کلیپرز در نیو بالانس است.

لبرون جیمز با توجه به استقبال گسترده و مخرب او از ورزشکاران به عنوان برندهای فردی، مادام العمر نایک است. کوین دورانت هم همینطور همینطور دیوید بکهام و آدیداس. اما آنها آخرین نسل از یک نژاد در حال مرگ در یک چشم انداز رسانه ای در حال تغییر هستند، و با وجود همه وسعت و ثروت های ناگفته شان، هیچ یک از آنها من تایگر وودز را ندارند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *