آ. یک سال پیش در این ماه، ژانگ ژیژن، 26 ساله از شانگهای که یک سرویس سریع زد و با موهای بلندش که زیر هدبند بسته شده بود بازی کرد، با تبدیل شدن به اولین مرد چینی که به جمع 100 نفر برتر تنیس راه یافت، تاریخ ساز شد. رتبه بندی جهانی چهار ماه بعد، هموطنش وو ییبینگ به او پیوست و او بلافاصله اولین مرد چینی که قهرمان شد در تور مردان – غلبه بر پدیده آمریکایی تیلور فریتز در جریان است.

به ظهور تنیس چینی از نظر مهارت و زیرساخت بازیکن خوش آمدید. در حالی که واجد شرایط بودن برای قرعه‌کشی‌های اصلی گرند اسلم و صعود به رتبه‌های دو رقمی ممکن است دستاوردهای نسبتاً کمی به نظر برسد، اما این نشان می‌دهد که این ورزش در کشوری که علاقه زیادی به بسکتبال دارد (و ورزش‌های انتخابی راکت آن مدت‌هاست که روی میز بوده است، چقدر ضعیف بوده است. تنیس). تنوع و بدمینتون).

تا سال گذشته، هیچ چینی در دوره اوپن حتی یک مسابقه را برنده نشده بود. طرفداران تنیس چین ستاره های کمی برای دنبال کردن دارند: در بازی زنان، لی نا کاریزماتیک، که با اختلاف بسیار موفق ترین بازیکن انفرادی کشور است و اولین قهرمان گرند اسلم انفرادی کشور شد (برنده مسابقات آزاد فرانسه در سال 2011 و اوپن استرالیا در سال 2011). 2011) وجود داشت. 2014) و مدال آوران المپیک و متخصصان دوبل یان زی و ژنگ جی. اما به غیر از لی، هرگز حضور ثابتی در صحنه جهانی وجود نداشته است و به ویژه بازی مردانه عقب افتاده است.

این در حال تغییر است. در دنیایی که کشورهایی با سوابق ضعیف حقوق بشری سرمایه‌گذاری زیادی روی ورزش می‌کنند – یک تاکتیک انحرافی و قدرت نرم که جدید نیست اما شاید رایج‌تر و گستاخانه‌تر از همیشه باشد (نگاه کنید به: لیگ حرفه‌ای عربستان) – رهبری چین به دنبال گسترش آن است. نفوذ چین در سراسر جهان او برای اجرای پروژه ای هزینه کرد که نسخه تنیس ابتکار کمربند و جاده است که در آن در زیرساخت های سراسر جهان سرمایه گذاری می کند.

آکادمی های اجتماعی که توسط مربیان غربی و بازیکنان سابق اداره می شد، شکوفا شده اند، استادیوم ها ساخته شده اند و این ورزش اکنون به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شده است. سهم بازار آن که شامل پوشاک و تجهیزات، رویدادها و نشریات است، پس از ایالات متحده در رتبه دوم قرار دارد.

بر اساس گزارش جهانی فدراسیون بین المللی تنیس؛ حدود 20 میلیون نفر 1 از نظر حضور در کشور با 30-40000 بازی در زمین. ورزش، مانند جاهای دیگر، به عنوان یک تعقیب طبقه متوسط ​​مرتبط با افزایش جایگاه اجتماعی تلقی می شد. Vogue گفت “جذابیت قوی تنیس در چین…به همان اندازه که یک روند ورزشی است یک پدیده سبک زندگی و مد است.”

این فعالیت دیوانه وار نتیجه داد زیرا گروهی از اعجوبه های مرد و زن در رتبه های بالاتری قرار گرفتند و ظروف نقره ای را به دست آوردند. ژنگ کینوین 21 ساله که می تواند 20 آس یا بیشتر را در یک مسابقه بزند اولین قهرمانی در سطح تور تابستان امسال او در مسابقات آزاد پالرمو بازی کرد و به مرحله یک چهارم نهایی US Open رسید (در طول راه اونس جابور را حذف کرد). موفقیت او همچنین توسط وانگ ژیو، شماره 1 نوجوان سابق با رویکرد تهاجمی خود، و وانگ شینیو، که عنوان قهرمانی دونفره اوپن فرانسه را امسال به دست آورد، منعکس شده است.

غول های آژانس استعدادیابی جهانی مانند IMG اینجا هستند تا درهای هیجان زده ترین جوانان را بزنند. حتی اینفلوئنسرهای تنیس نیز وجود دارند، و در ژانویه، زمانی که شانگ یونچنگ اولین چینی شد که در 17 سالگی در مسابقات انفرادی اوپن استرالیا پیروز شد، دستاورد او بیش از 100 میلیون کسب کرد. 32 میلیون بار نمایش در شبکه اجتماعی چینی Weibo. با سبک بازی هیجان انگیز و متغیر و گوشواره های ستاره راک، بسیاری او را به عنوان پسر پوستر آینده می بینند.

مسابقات آزاد استرالیا نماد انقلاب تنیس چین است. کارخانه تقطیر در سال 2018 لوژو لائوجیائو شد بزرگترین اسپانسر چینی مسابقات؛ یک قرارداد پنج ساله به ارزش 100 میلیون دلار (82 میلیون پوند) شامل: تغییر نام یکی از دادگاه های نمایش بعد از یکی از لیکورهایش؛ و شرکای مسابقات با چهار شرکت انتشاراتی فقط در چین مدیر ارشد درآمد مسابقات در آن زمان گفت: «ما پنهان نکرده‌ایم که چین و منطقه یک اولویت بزرگ برای مسابقات آزاد استرالیا هستند.

از معرفی خبرنامه گذشته بگذرید

پس از راه اندازی خبرنامه

این موضعی بود که مورد توجه بینندگانی قرار گرفت که آگاهی را در مورد ناپدید شدن پنگ شوآی افزایش دادند، کسی که پس از افشای آزار جنسی توسط یکی از مقامات دفتر سیاسی توسط زادگاهش ساکت شد. از محل برگزاری حذف شد. به همین ترتیب، لغو مسابقات آزاد هنگ کنگ در سال 2019 برای منحرف کردن توجهات از اعتراضات ضد خودکامگی ساکنان جزیره، شاهد دیگری از یک جریان مخفی اخلاقی مشکوک بود.

این ماه، پیست تنیس حرفه‌ای پس از سه سال وقفه ناشی از همه‌گیری و در مورد انجمن تنیس زنان حاکم، بایکوت به چین بازگشت. اما اگرچه استیو سایمون، رئیس WTA قول داد تا زمانی که در مورد امنیت و آزادی پنگ اطمینان داده نشود، فوتبال زنان به منطقه باز نخواهد گشت (بدون توجه به پیامدهای مالی)، اما گفته می‌شود که این اطمینان تا حد زیادی غیرقابل دوام است. یک قرارداد 10 ساله سودآور برای فینال WTA که در شنژن برگزار می شود، امضا شد.

دو هفته پیش، ایگا سویاتک در مسابقات آزاد چین در پکن پیروز شد، در حالی که وانگ ژیو اولین عنوان تور خود را در گوانگژو به دست آورد. در مسابقه مردان، Jannik Sinner ایتالیایی برنده یک جام طلای بسیار بزرگ (همچنین در پکن) شد. الکساندر زورف آلمانی در مسابقات آزاد چنگدو پیروز شد. و کارن کاچانوف از روسیه در ژوهای پیروز شدند. روز یکشنبه، هوبرت هورکاچ و آندری روبلف برای کسب عنوان نمایشی در شانگهای مردان مبارزه کردند.

مطمئناً دیدن پیشرفت گروهی از بازیکنان با استعداد و دوست‌داشتنی چینی دلگرم‌کننده است و رشد سریع چین و سرمایه‌گذاری در این ورزش باعث تحسین بینندگانی مانند ماریا شاراپووا شده است. اما آزاردهنده است که بدانیم این موفقیت راه ایده آلی برای منحرف کردن توجه دولت از نقض حقوق بشر بود. رفتار با مردم اویغور یا سانسوری که پنگ و هموطنانش به طور معمول با آن روبرو هستند. پس جای تعجب نیست که این نسل جدید ستارگان چینی در کنفرانس های مطبوعاتی درباره یک موضوع عصبی صحبت می کنند: چین.