ز.گلف منبع تجربه جانسون با محیط های تیمی نبود. او تا سن 18 سالگی یک فوتبالیست مشتاق بود. یک مهاجم می گوید. “من پای چپ خوبی برای یک بازیکن جناح راست داشتم. یک بازیکن ست شده بودم؛ ضربات کرنر و ضربات آزاد. ورزش انفرادی خیلی زود به میدان آمد، حرفه جانسون با دو برد بزرگ شروع شد، اما فرض بر این است که خاطرات در اتاق رختکن ماند.

در هفته‌های آینده شاهد مزخرفات معمولی در مورد اهمیت کاپیتان‌های Ryder Cup و مهم‌تر از آن، دستیاران آنها خواهیم بود. ممکن است در این زمینه در میان مردان رهبر قدرتمندی باشید، اما سازماندهی 24 گلف باز جهان در چیزی که حتی از راه دور شبیه یک چیدمان شایسته است، هرگز نباید بیش از حد پیچیده باشد. با این حال، افزایش اخیر در تعداد وایلدکارت ها در هر دو طرف اروپایی و آمریکایی به کاپیتان ها نقش مهمی می بخشد. نیمی از هر تیم با تایید جانسون و لوک دونالد برای اروپا تحویل داده شد.

روز دوشنبه نوبت به دونالد می رسد. دسیسه واقعی اینجاست که آیا اروپا به لودویگ آبرگ، سوئدی برجسته 23 ساله که در اولین رقابت حرفه ای خود در ژوئن بازی می کند، روی خواهد آورد یا خیر. دونالد تجربه و فرم زیادی در جاهای دیگر دارد تا به آبرگ فرصت بدهد. اگر او این کار را انجام دهد، یکی از موضوعات جام رایدر خواهد بود. دونالد با انتخاب ابرگ چیزی برای از دست دادن ندارد. اروپا قبلاً آخرین بار شکست خورده بود.

جانسون قبلا بروکس کوپکا، کولین موریکاوا، جردن اسپیث، سم برنز، ریکی فاولر و جاستین توماس را به‌عنوان وایلدکارت‌های خود انتخاب کرده بود. چهار نفر از شش بازی در ویسلینگ استریتز بازی کردند، جایی که ایالات متحده با نتیجه 19-9 پیروز شد. داستین جانسون و برایسون دچمبو پس از انتقال به LIV از نقشه رایدر کاپ خارج شدند. ویندهام کلارک، برایان هارمن و مکس هما در سال 2023 به‌عنوان اولین بازیگر به طور خودکار وارد شدند. چشمان کاپیتان به وضوح معطوف به گذشته بود و سعی داشت از آینده محافظت کند. این خطر را به همراه دارد.

توماس محل اختلاف است. فصل فاجعه آمیز این بازیکن 30 ساله شامل تساوی برای کسب رتبه 65 در مسابقات اصلی پس از کات های از دست رفته در مسابقات مسترز، PGA ایالات متحده و قهرمانی آزاد بود. توماس 78 در آگوستا، 81 در اوک هیل و در رویال لیورپول به لطف برتری 82 امتیازی دور اول شکست خورد. حواشی در گلف نخبه کم است، اما عملکرد توماس به طرز نگران کننده ای ضعیف بوده است. جانسون اصرار کرد: “شما نمی توانید JT را در خانه بگذارید.” می‌توانم بگویم که او بدون شک قلب و روح تیم ایالات متحده آمریکا در جام‌های رایدر است، رهبر عاطفی ما.

پادریگ هرینگتون هنگام انتخاب بازیگران شین لوری، یان پولتر و سرجیو گارسیا برای فیلم Whistling Straits نیز نظر مشابهی داشت. گارسیا سه امتیاز تحسین برانگیز به دست آورد، اما حضور لوری و پولتر که هر کدام یک امتیاز گرفتند، کمکی نکرد. گاهی اوقات شما به چیزی بیش از شهرت نیاز دارید.

این ایده که جانسون به طور خطرناکی به نقش یک دوست قدیمی نزدیک می‌شود، با نظرات کیگان بردلی بیشتر تقویت شد. برخلاف توماس، بردلی برای پلی آف پایان فصل تور PGA واجد شرایط شد. او در واقع به مسابقه نهایی در ایست لیک رسید و نهم شد (هارمن، اسپیث و فاولر از جمله کسانی بودند که پشت سر او به پایان رسیدند). بردلی که به طور قابل درک از بازگشت به جام رایدر پس از احیای دوران حرفه ای خود ناراحت بود، گفت: “من همیشه در این ورزش خارجی بوده ام اما سعی کرده ام به بچه هایی که فکر می کردم در تیم باشند نزدیک تر شوم. ” فرد کوپلز، یکی از معاونان جانسون، ثابت کرد که بردلی مقصر پارانویا نیست و اعتراف کرد که “عدم انسجام” شماره 18 جهان با سایر اعضای تیم عاملی بود که باعث نادیده گرفتن او شد.

در ماه مه، جانسون اشاره‌ای به اتفاقاتی که قرار است بیفتد، ارائه کرد. او گفت: «افرادی که این تیم را تشکیل می‌دهند مالکیت مستقیم جمعی دارند. “این تیم من نیست.” این خیلی جالب بود اون موقع و حتی الان بیشتر. آیا انتخاب بر اساس قدرت بازیکن انجام می شود؟

همه می توانند به یاد بیاورند که چه اتفاقی افتاد که در رختکن آمریکا تقلب شد. حمله لفظی فیل میکلسون به کاپیتانی تام واتسون بلافاصله پس از شکست گلنیگلز در سال 2014 یک کنفرانس مطبوعاتی به یاد ماندنی بود. متأسفانه یک گروه ضربتی تشکیل شد تا از تکرار این اعمال ناشایست جلوگیری کند، تایگر وودز به شدت درگیر شد و ایالات متحده آمریکا هر یک از دو جام بعدی رایدر را در خانه برد. وودز به خصوص با توماس نزدیک است.

از معرفی خبرنامه گذشته بگذرید

پس از راه اندازی خبرنامه

یکی از چیزهای دوست داشتنی در مورد جام رایدر این است که بازیکنانی که در طول تمرینات تور با هم اختلاف نظر دارند برای خیر تیم خود گرد هم می آیند. نیک فالدو یک گرگ تنها بود، اما در پوشیدن رنگ های اروپایی خوب بود. کالین مونتگومری موقعیت و نفوذ مشابهی داشت. پاتریک رید به طور غیرقابل انکاری نظرات خود را در محافل گلف ایالات متحده تقسیم می کند، اما او در یکی از مسابقات جام رایدر برای سنین مقابل روری مک ایلروی در Hazeltine ظاهر شد و در واقع در صدر قرار گرفت. جانسون با توسل به توماس به خود فشار آورد و فکر می کرد که این کار باعث می شود همه لبخند بزنند. برای اینکه بازی توماس در رم تأثیر بگذارد، او باید دستخوش تغییرات بنیادی شود.

برای جانسون، در مورد نتیجه در Whistling Straits نیز هیجان وجود دارد. ماهیت پیروزی آمریکا منجر به پیش‌بینی سال‌ها یا حتی دهه‌ها سلطه شده است. چیزی که یک تیم را متمایز می کند، برد در جاده است (ایالات متحده آمریکا از سال 1993 این کار را انجام نداده است). بهترین مهاجمان اروپا – مک ایلروی، جان رام، ویکتور هوولند، تیرل هاتون – در شرایط خوبی هستند.

ایالات متحده برای اثبات ایمان جانسون روی توماس حساب می کند. اگر همه چیز به طرز وحشتناکی اشتباه پیش رفت، چوبی وجود دارد که با آن به کاپیتان ضربه بزنید.