کپنگ شویی اینجاست؟ برای لحظه ای کوتاه در طول بازی های المپیک زمستانی سال گذشته، پاسخی برای این سوال عمیقاً نگران کننده پیدا کردم. چرا که ناگهان و بدون هیچ هشداری در فینال بیگ ایر، ایلین گو، فوق ستاره چینی-آمریکایی، او را تماشا می کرد که او در آسمان پکن می چرخید تا مدعی طلا شود.

در ابتدا، از نقطه نظر من در جعبه مطبوعات، من فکر کردم که آیا واقعا پنگ است یا خیر. حضور توماس باخ رئیس کمیته بین المللی المپیک و جمعی از عکاسان به این موضوع پاسخ داد. تصاویر قهرمان اسبق دو نفره ویمبلدون که ماه ها بود به دلیل نگرانی از سلامتی در انظار عمومی دیده نشده بود، خیلی زود در سراسر جهان پخش شد. و سپس او رفت. دوباره یک روح در دستگاه وجود دارد.

در همین حین، گو 18 ساله با مهارت یک کهنه سرباز سازمان ملل متحد با انبوهی از سؤالات ژئوپلیتیکی مقابله می کرد و در عین حال قول می داد که ورزش «نیروی خوب» است. و هنگامی که در مورد پنگ از او پرسیده شد، لحظه ای از دست نداد. او با لبخند گفت: واقعاً از اینکه او خوشحال و سالم است و دوباره کارش را اینجا انجام می دهد، سپاسگزارم.

گذشت زمان نشان داد که این گفته با واقعیت قطع شده است. پنگ از زمان بازی‌ها به سختی دیده یا شنیده شده است، زمانی که او به L’Équipe گفت که یک پست رسانه‌های اجتماعی که معاون نخست‌وزیر سابق چین ژانگ گائولی را متهم به تجاوز جنسی می‌کند یک «سوء تفاهم بزرگ» بوده است.

در یک مصاحبه کنترل شده، پنگ همچنین ادعا کرد که پست شبکه اجتماعی را حذف کرده است، اما دلایل خود را جز این توضیح نداد که “چون می خواستم”. همه چیز بسیار نامطلوب بود. اما کمیته بین‌المللی المپیک، که به ایجاد فرصت مصاحبه و عکس کمک کرد، حداقل می‌توانست به این نکته اشاره کند که دیپلماسی قدرت نرم به نوعی نتیجه می‌دهد. حداقل پنگ زنده بود.

من در مورد این صحنه‌ها از بازی‌های المپیک زمستانی و درس‌های گسترده‌تر این ورزش در هفته گذشته بسیار فکر کرده‌ام، زیرا تور تنیس زنان (WTA) برای اولین بار از سال 2019 با دسته چک و دم به چین بازگشت. بین پاهات.

او در سال 2020 متعهد شده بود که از چین دور بماند، مگر اینکه بتواند مستقیماً با پنگ تماس بگیرد و تحقیقات “کامل، منصفانه و شفاف” را در مورد اتهامات اولیه خود انجام دهد. سپس اقتصاد سرد و سخت وارد عمل شد. در سال 2020 16.5 میلیون دلار از دست داد. 15.1 میلیون دلار در سال 2021. ضرر در سال 2019، آخرین سالی که حوادث چین رخ داد فقط 1 میلیون دلار بود.

گروه های حقوق بشر وحشت زده شدند. کسانی که من در دنیای ورزش با آنها صحبت کردم نیز تا حد زیادی تحت تأثیر دور برگشت قرار نگرفتند. برخی همچنین اشاره کردند که چگونه WTA در جشن تولد 50 سالگی خود در نیویورک ماه گذشته رقص بزرگی در مورد توانمندسازی و برابری زنان انجام داد.

وقتی من از WTA برای پاسخ به انتقادها پرسیدم، بیانیه ای پر از بی ادبی و بی ادبی ارائه داد. در بیانیه آمده است: «ما هیجان زده هستیم که به چین بازگردیم و یک بار دیگر نوسان چینی را در پاییز به نمایش بگذاریم. “این فرصتی برای بازیکنان ما است تا در مسابقات برتر در مقابل هواداران چینی خود شرکت کنند و از شرکای قدیمی و وفادار خود در مسابقات حمایت کنند.”

شاید تنها چیزی که گم شده بود ایموجی پرچم سفید بود. اما این داستانی است که فراتر از WTA است، که با همه پسرفت هایش، حداقل در ابتدا موضع گیری کرد. همچنین به ما یادآوری واضحی می دهد که واقعاً قدرت بین ورزش و رژیم های سرکوبگر کجاست.

حتی در حال حاضر، برخی در دنیای ورزش اعتقاد تقریباً انجیلی دارند که می توانند کشورها را به سمت بهتر شدن تغییر دهند. شاید سباستین کو در مسابقات جهانی دوومیدانی 2019 در دوحه به موضوع حقوق بشر در قطر پرداخت. او گفت ورزش قدرت منحصربه‌فردی برای «نور دادن به مسائل» دارد و «بهترین دیپلماتی است که ما داریم».

ژاک روگ، رئیس وقت کمیته بین‌المللی المپیک، پیش از برگزاری بازی‌های المپیک در چین در سال 2008، پیام مشابهی را ارسال کرد. او تاکید کرد: «این دستور کار اجتماعی چین، از جمله حقوق بشر را پیش خواهد برد.» و بس.

البته رژیم‌ها گاهی لیبرال‌تر می‌شوند. می توان قوانین را تسهیل کرد و آزادی های کوچکی را اعطا کرد. اما نکته مهم این است که همیشه مطابق شرایط آنهاست، نه ورزش. همانطور که پروفسور سایمون چادویک، کارشناس ژئوپلیتیک و بازاریابی ورزش می‌گوید: «تشخیص کشوری در هر جای دنیا که در نتیجه ورزش به‌طور اساسی و پایدار به سمت بهتر شدن تغییر کرده است، دشوار است.»

برای رهبران چنین کشورهایی، میزبانی رویدادهای ورزشی مربوط به اعتبار، قدرت، گردشگری، اقتصاد و بله، شستشوی ورزشی است. محمد بن سلمان، رهبر عربستان سعودی هفته گذشته به صراحت گفت: «اگر حمام کردن در حین ورزش، تولید ناخالص داخلی من را 1 درصد افزایش دهد، به حمام کردن در حین ورزش ادامه خواهم داد.»

ما اطلاعات زیادی در مورد وضعیت پنگ به دلیل سیستم سیاسی ظالمانه و غیرشفاف چین نداریم. امسال، WTA گفت که با افراد نزدیک خود در تماس بوده و به او اطمینان داده شده که با خانواده اش در امنیت زندگی می کند. با این حال، هیچ کس نمی تواند جزئیاتی را به این ادعای مبهم و بی اساس اضافه کند.

در همین حال، این احساس وجود دارد که تنیس سعی دارد آن را نادیده بگیرد، فیل غول پیکر اتاق را نادیده بگیرد. تور WTA از گوانگژو به نینگبو منتقل شده است و روز شنبه مسابقات اوپن چین در پکن آغاز می شود. اتفاقاً اینجا محل زندگی مشهورترین تنیسور این کشور است. #Pengshuai کسی آنجاست؟ منتظر نمانید تا او بپرسد.