“آگهی آنگوستا در ماه اوتروی بنری که بر روی جایگاه جنوبی متروپولیتانو کشیده شده بود، نوشته بود: «این به معنای بزرگداشت به سختی است، و این درست بود.» مدت ها بود، دیوانه شده بود و همه اعصاب را به هم ریخته بود، اما در نهایت بسیار باشکوه بود. اینترناسیونال برای اولین بار در سال 2024 میزبان یک مسابقه فوتبال خواهد بود. آنها نتوانستند برنده شوند و این برای آنها گران تمام شد: در ساعت 23:43 به وقت محلی، لائوتارو مارتینز آخرین پنالتی ضربات اوت را به زمین فرستاد. می ایستد که یک بار دیگر منفجر شد.

فینالیست های لیگ قهرمانان اروپا در سال گذشته مشخص شدند. اتلتیکو مادرید بازی را به پایان رساند و ممفیس دیپای با یک گل دیرهنگام و نمایشی تقریباً فوق بشری آنها را به وقت اضافه فرستاد و سپس یان اوبلاک برای مهار دو پنالتی در ضربات ضربات، جایی که خستگی تقریباً تحت الشعاع قرار گرفته بود، پرواز کرد. شکست 1-0 در بازی اول لغو شد. بدین ترتیب گل اول در گل دوم دریافت شد. اتلتیکو این کار را کرد.

مسئولیت حمله از ابتدا بر عهده اتلتیکو بود. جدای از کلیشه ها، ورزشکاران این کار را به خوبی انجام می دهند. این یک تیم متفاوت برای دیگو سیمئونه است، حداقل در خانه که آنها فقط یک بار در 14 ماه شکست خورده اند: مشکلات آنها در جای دیگری است، به خصوص خارج از خانه. ترس آنها از قرار گرفتن در این شرایط آنقدر نبود که نتوانند گل بزنند، حتی اگر می دانستند اینتر بهترین رکورد دفاعی در اروپا را دارد و آن را از نزدیک در سن سیرو دیده بود. اما این ترس بود که اشتباهات در منطقه خودشان ممکن است برایشان گران تمام شود.

اتلتیکو با پای جلو شروع کرد و حتی توپ‌بازان هم برای ادامه بازی هجوم آوردند، انگار این دقایق پایانی است تا دقایق ابتدایی. مارکوس یورنته پرید و یک سانتر را در دقیقه اول از دست داد و استفان ساویچ کمی بعد با ضربه سر به سمت دروازه فرستاد. مهار یان سامر ساده بود، اما اتلتیکو پس از اینکه 90 دقیقه از بازی اول نتوانست کاری انجام دهد، در عرض سه دقیقه تلاش کرد تا دروازه را پیدا کند. آنها می توانستند دو دقیقه بعد پیش بیفتند. ساموئل لینو که از سمت چپ می‌دوید، از نیکولو بارلا برگشت، استفان دی وریج را دفع کرد و یک شوت پایین خشن را به تیرک دور زد. این بار سیو سامر واقعی بود.

علی‌رغم فشار اتلتیکو، درست بود که بسیاری از رویکردهای آنها منجر به قطع‌های امیدوارکننده‌ای شد. این بدان معنا نیست که هیچ کدام جواب نداد – آلوارو موراتا هنگامی که به توپ ماریو هرموسو رسید یک دفع دیگر از سومر انجام داد – اما شانس های واضح کمتری نسبت به آنچه که آنها می خواستند وجود داشت. و این احساس بیشتر شد که اینتر استاد جهش سریع و تیز است و مارتینز، مرکزی که می‌توانست با آن بازی کند، از این حرکت رو به جلو منصرف نشد.

یک نمونه از این موارد زمانی بود که موراتا توپ را زود از دست داد، مارکوس تورام حرکت را زنده نگه داشت و هاکان چالهان اوغلو برای اولین بار دنزل دامفریس را آزاد کرد و اوبلاک را مجبور کرد که دو دفعه توپ را دفع کند. سپس اوبلاک مجبور شد به شوت منحرف شده مارتینز دست پیدا کند و به زودی اکسل ویتسل به سرعت واکنش نشان داد و مانع از باز کردن دوباره اینتر شد و توپ نهایی دیمارکو به تورام نگاه کرد. سپس اینتر قاطعانه تیم میزبان را تقسیم کرد و حرکتی استادانه توسط دیمارکو، مارتینز، هنریخ مخیتاریان، الساندرو باستونی و در نهایت بارلا انجام شد. به نظر می رسید که این طرح کاملاً جواب داده است و اینتر اکنون به نظر می رسد کنترل را در دست دارد.

در حالی که ایتالیایی ها دور بودند، تلفن های خود را روشن کردند. آنها هنوز در حال تکان دادن بودند که اتلتیکو به تساوی رسید، یک گل کمی خنده دار حال و هوای اینجا را تغییر داد. یک دفع ضعیف، کوکه را پیدا کرد و او توپ را به درون محوطه بازگرداند، جایی که بنجامین پاوارد به طرز وحشتناکی توپ را تکان داد، سوایپ زد، از دست داد و افتاد و گریزمان را تنها گذاشت تا گلزنی کند. حالا این هواداران اتلتیکو بودند که گوشی های خود را کنار گذاشتند و از بازگشت به مراسم لذت بردند.

پس بیایید به جایی که شروع شد برگردیم. اما کاملاً یکسان نبود: متروپولیتانو اکنون واقعاً باور داشت و حرکتی که ایجاد شده بود، پاوارد به زودی مجبور شد گریزمان را مسدود کند. برای اولین بار، اینتر کمی متزلزل به نظر می رسید.

بازیکن فرانسوی در اوایل نیمه دوم فرصت دیگری داشت. گلی که یورنته ارائه کرد او را در نزدیکی نقطه پنالتی بدون علامت گذاشت و به مرور زمان ضربه ای عالی از سومر به دست آورد، اما او نباید به دروازه بان اجازه می داد تا هیچ مهاری انجام دهد. یورنته دوباره فرار کرد تا توپ را به عقب بکشد. موراتا این بار می توانست پشت سرش توپ را به گریزمان بدهد که ضربه او را از بالای تیرک دروازه چرخاند. اینتر سعی کرد با به دست آوردن توپ در هر کجا که ممکن بود تنش را کاهش دهد و اگرچه جلوتر بود، اما می دانست که در یک بازی هستند.

اینتر باید کار را تمام می کرد، مارتینز وارد تورام شد و ضربه او را در هم شکست. مارتینز دوباره این کار را انجام داد و منتظر لحظه مناسب برای عبور از Barella به تنهایی در 10 دقیقه باقی مانده بود. او علیرغم اینکه پاهای سنگینی داشت، مستقیم به اوبلاک شلیک کرد و یک دقیقه پایانی وحشیانه و دیوانه وار را رقم زد که در آن اتلتیکو همه چیز را به سمت حریفانش پرتاب کرد.

به خصوص ممفیس: او به عنوان یک بازیکن نیمکت نشین چه تاثیری گذاشت. این او بود که در تلاش سوم همه چیز را تغییر داد. چند متر دورتر از دروازه چرخید، وقتی آنخل کوریا گل اول را به ثمر رساند، نتوانست به پایان برسد. او سپس در دقیقه 85 به درون دروازه شلیک کرد. و در نهایت سه دقیقه مانده به محوطه جریمه وارد محوطه جریمه شد و چرخید و ضربه ای عالی به سمت دروازه زد که منفجر شد. سیمئونه در حالی که به سمت زمین مسابقه می دوید تا به بازیکنان جشن می گرفت، از جایش مصدوم شد. اگر این دردناک بود، زمانی که سرمربی اتلتیکو با صورت روی چمن سقوط کرد، زمانی که گریزمان به خوبی رودریگو ریکلمه را برای پیروزی در 20 ثانیه باقی مانده آماده کرد، بدتر بود. آن لحظه بود، اما ضربه به بیرون رفت.

راهنمای سریع

چگونه می توانم برای هشدارهای اخبار ورزشی ثبت نام کنم؟

نمایش دادن

• برنامه Guardian را از فروشگاه برنامه iOS در iPhone یا فروشگاه Google Play در Android با جستجوی “The Guardian” دانلود کنید.
• اگر قبلاً برنامه Guardian را دارید، مطمئن شوید که از آخرین نسخه استفاده می کنید.
• در برنامه Guardian، روی دکمه Menu در پایین سمت راست ضربه بزنید، سپس به تنظیمات (نماد چرخ دنده) و سپس Notifications بروید.
• اعلان‌های ورزشی را روشن کنید.

سیمئونه سرنگون شد اما مثل بازیکنان فوتبال دوباره بلند شد. این تا 30 دقیقه دیگر ادامه داشت و حتی وقتی ماهیچه ها و ریه ها فریاد می زدند، سرعتش کاهش نمی یافت. وقت اضافه با ارسال عالی یان بیسک به تورام شروع شد، اما او پیش رفت. سپس ریکلمه به ممفیس تحویل داد که ضربه او به نحوی توسط سامر مهار شد. سپس در انتهای دیگر مارتینز کمی جلوتر رفت. اعصاب به هم ریخته بود، روزنه ها هک شدند و سر و صدا مکان را تکان داد. بازیکنان متلاشی شده بودند اما همچنان در حال دویدن بودند. وحشی و باز بود، از هر دو طرف ناامیدی بود، بازی رفت و برگشت بود و این چه بازی بود، همه در لبه بودند. تا بالاخره به بی رحمانه ترین قسمت فوتبال برسیم.