هدف! منچسترسیتی 3-0 فلومیننزه (فودن، 70)

دقیقه 68: ارلینگ هالند نسبتاً عبوس تماشا می کند و رودری ممکن است به نظر برسد که به خودش صدمه زده است. به نظر می رسد او درد شدیدی دارد. در حالی که پزشک در حال آزمایش زانوی او بود، اسکندر با او برخورد کرد. رودری بلافاصله زانویش را گرفت. وحشت وجود دارد، اما ناگهان ادامه دادن رودری مناسب به نظر می رسد. یکی برای تماشا.

دقیقه 66: جک می گوید: «من هم با تو و هم با راسل موافقم. بسیاری از هواداران معمولاً هر روز نگرش بدی دارند، اما من فکر می کنم این برای دفاع از خود است. برای من مانترا این است که اگر تلاش نکنید، نمی توانید شکست بخورید. بنابراین مدیران می گویند عمدا مانع از باخت تیم های بی کیفیت می شوند و روی جایگاه در لیگ تمرکز می کنند. هواداران هم این را قبول دارند. اما اگر آنها تمام تلاش خود را بکنند و شکست بخورند، باید تلاش و شکست را بپذیرند، چیزی که بسیاری از هواداران به دلایلی نمی توانند آن را تحمل کنند.”

65 دقیقه: اوف، آنفولانزا در راه است. لیما با استونز مقابله می کند و کندی تقریباً به سختی فرار می کند. سیتی با امتیاز برگشت. همیشه اعداد وجود دارد.

دقیقه 64: بالاخره یک آهنگ Manc شنیده می شود و آن برای جان استونز است که با نینو برخورد می کند.

دقیقه 62: همانطور که انتظار می رفت، ریکو لوئیس جدا می شود و متئو کواچیچ جایگزین او می شود.

دقیقه 61: صدای هواداران منچسترسیتی بلند است. اما این صداها در واقع از نبودن، برد 6-1 دربی یا رفتن به پوزنان نمی خوانند. شکی نیست که هواداران به آنجا می روند. اما ما صداهای متفاوتی از Fifadome می شنویم.

دقیقه 59: سیتی تصمیم می گیرد که توپ را از اطراف دفاع آنفلوآنزا پاس دهد، همانطور که دفاع آنفلوآنزا دوست دارد توپ را در اطراف آنها پاس دهد. آنها به ترافیک سنگین برخورد می کنند. در انتهای دیگر – در انتها – کندی می دود اما سپس سقوط می کند. خطایی اعلام نشد. طرفداران آنفولانزا در حال حاضر سروصدا می کنند. ریکو لوئیس در حال حاضر کار سختی برای انجام این کار دارد.

دقیقه 57: آنفولانزا ویرانی ایجاد می‌کند و وقتی برناردو به ملو واکنش نشان می‌دهد، دعوا شروع می‌شود.

55 دقیقه: فیلیپه ملو با زدن برناردو جادوی قدیمی خود را نشان می دهد. او عاشق دعوا است، پسر پیر.

دقیقه 54: سر ریچارد وودز می گوید: «من کاملاً با راسل یانگ موافقم. فصل گذشته تیم من بریستول روورز به یک چهارم نهایی EFL Trophy رسید. از نظر ریاضی نه در خطر سقوط بودیم و نه در خطر صعود. در مرحله یک چهارم نهایی مقابل پلیموث آرگیل به تساوی خانگی رسید. هر دو تیم تیم های دوم را از آن خود کردند و پلیموث 2-0 پیروز شد. من فکر می کنم شرم آور است که باشگاه این موضوع را جدی تر نگرفت و من هنوز آن را فرصتی از دست رفته برای کسب جام ها می دانم. از این گذشته، مدت زیادی از قهرمانی ما در جام واتنی در سال 1970 می گذرد. این لحظه‌ای است که گس‌هدهای نوعی خاص همچنان با علاقه از آن یاد می‌کنند.

دقیقه 53: سیتی به دلیل هرج و مرج از یک گوشه تقریبا یک سوم را می گیرد. فابیو باید توپ را دفع کند.

دقیقه 52: گریلیش یک ضربه دیگر می زند، این بار از گانسو. یادتان هست زمانی که گانسو به اسپرز رفت؟

دقیقه 51: آندره و مارتینلی در خط میانی تحت سلطه رودری هستند. این یک مسترکلاس از اسپانیایی ها تاکنون بوده است. برناردو در حال غلبه بر آن است و این آخرین راه حل برای آنفولانزا است.

دقیقه 49: بازی‌های شهری که در آن به آنها گفته می‌شود در هنگام دید تیراندازی کنند، باید رویدادهای نادری باشند. اما به نظر می رسد که این بخش بزرگی از کتاب بازی پپ در این شب باشد.

دقیقه 47: سیتی به دنبال شروع عالی دیگری است. برناردو سیلوا پس از یک شوت از راه دور به سمت دروازه حرکت کرد و فابیو توپ را مهار کرد. دینیز در کنار زمین ایستاده و سعی می کند مسیر تیمش را تغییر دهد. کندی اولین تماس را دریافت می کند اما توسط آکی دزدیده می شود.

46 دقیقه: ما برگشتیم و جان کندی برای آنفولانزا آماده است. کن رفته است. یا کنو؟ این کنو است.

ایمیل خوبی از راسل یانگ است و باید بگویم که موافقم: برای من تقریباً یک منبع شگفت‌انگیز دائمی است که اساساً هیچ چیز ارزش بردن برای این همه به اصطلاح هوادار/پیروی فوتبال را ندارد. جام جهانی باشگاه‌ها؟ چیزی را هدیه دهید. جام لیگ؟ جام میکی موس. سپر جامعه؟ نکن؟ حتی شروع کن رفیق. جام حذفی؟ خیلی‌ها دیگر آن را جدی نمی‌گیرند، بنابراین نه، مگر اینکه تیم شما برنده شود، در این صورت این فقط یک تسلیت برای قهرمان نشدن لیگ است. لیگ اروپا؟ ترجیح می‌دهم در آن نباشم. کنفرانس لیگ؟چه شوخی.سوپرجام؟میخندی.

حتی در مورد تیم‌های بین‌المللی مثل این است که ما دوست داریم وارد مسابقات شویم، اما بیشتر مسابقات مقدماتی ارزش بازی کردن ندارند، ما هر بار که تیم ملی دیدار می‌کند غر می‌زنیم و خدای ناکرده آنها حتی یک بازی دوستانه هم بازی نکنند. اگر به آنها کمک کند، می دانید، آنها می توانند به عنوان یک تیم عمل کنند.» برخی تا این حد پیش می روند و بازیکنان را انتخاب می کنند زیرا شجاعت جدی گرفتن مسابقات کنفدراسیون (AfCON، جام ملت های آسیا، کوپا آمریکا و غیره) را دارند. اساساً تورنمنت هایی که ارزش بردن را دارند. لیگ، لیگ قهرمانان اروپا، اروپا و جام جهانی است.”

این اظهارات همیشه به نظر من یک مکانیسم دفاع از خود است.

نیمه اول: منچسترسیتی 2-0 فلومیننزه

45+2 دقیقه: سیتی در حال حاضر از نشستن روی آن بسیار خوشحال است. مدیران آنها از کنترلی که بر حریفان خود دارند راضی خواهند بود.

45 دقیقه: سه دقیقه اضافه می شود و سیتی برای یک سوم فشار می آورد. با وجود اینکه کمی خسته و احساسی به نظر می رسند، صدای هوادارانشان به گوش می رسد. طبل های برزیلی با ریتمی بسیار بلند می زند.

44 دقیقه: آمارها نشان می دهد رودری بیشترین مالکیت توپ را در بین تمام بازیکنان دارد. مدافع میانی نینو جلو می‌رود و برای کاهش سرعت مدافع نیاز به حمله‌ای به سبک گرئال دارد که باعث می‌شود همان دوندگی‌ای که کلودالدو به آن معروف شد.

42 دقیقه: گریلیش باید حفاری کند و فابیو تمام طول می کشد تا نجات دهد. آنفولانزا فرصت های گلزنی زیادی به سیتی می دهد.

41 دقیقه: گوشه آنفولانزا ادرسون ضربه سر کنو را مهار کرد و در موقعیت آفساید قرار گرفت و کانو به دنبال ریباند بود. این نزدیکترین زمانی است که آنفولانزا می آید.

دقیقه 39: ساق پاهای جک گریلیش همیشه گریپ خاویر مدافع کناری را به یاد خواهند آورد. او چندین ضربه سخت به بهترین سرگرم کننده سبک بیرمنگام وارد کرد.

دقیقه 36: گریپ در عقب کمی جسارت می کند، اما سیلوا تقریباً یواشکی وارد می شود. توپ به عقب باز می گردد و کانو تصمیم می گیرد از فاصله 50 متری شوت کند. به فرد کارنو نیاز است تا این کار را انجام دهد. وقتی توپ به سمت او می آید، مهاجم محاصره می شود. سیتی از کجا این همه بازیکن پیدا می کند؟

34 دقیقه: مخاطبین لوک جونز: فکر نمی کنم تا به حال تیمی مانند فلومینیز را در این مسابقه دیده باشم. در عقب، به معنای واقعی کلمه جلوتر از خط دروازه خودی، آنها تظاهر می کنند، تظاهر می کنند، از طریق پرس سیتی دریبل می زنند و پاس های کوتاه خطرناک دیوانه وارانه انجام می دهند. سپس وقتی هافبک‌ها و مهاجمان توپ را دریافت می‌کنند، دائماً فرصت‌های خوب پاس‌های رو به جلو را رها می‌کنند، هرگز مدافعی را درگیر نمی‌کنند و در عوض توپ را تا 40 یارد به عقب پاس می‌دهند. مثل این است که آنها فوتبال را یک هنر نمایشگاهی کاملاً سیمی می بینند.

چارلز آنتاکی: “من برخی از آن را تماشا کردم تا زمانی که نتوانستم رابی ساویج و بقیه افراد را در حال صحبت کردن تحمل کنم – آنها در واقع در مورد بازی نظر نمی دادند، حداقل نه به صورت آموزنده، و تا آنجایی که بینش می دید، خوب است که به آن توجه کنید. بار محلی شما – و Fluminense که از پشت عبور می کند نفس گیر بود. سپس سیتی کاری انجام می دهد و همه چیز تمام شده است، درست است؟

جو پیرسون بازگشت: “دوباره من! طبق رده بندی Opta، این مسابقه بین بهترین باشگاه جهان و 101 امین باشگاه برتر جهان است. برای شرایط بیشتر، فلومیننزه 4 مکان پشت سر سلتیک و 4 مکان بالاتر از لوتون است. مطمئن نیستم چه می گوید اما فکر می کنم چیزی می گوید.»

دقیقه 31: به نظر می رسد که گریپ توپ “دیاگ” را دوست دارد. پپ اینها را زیاد دوست نداشت. توپ برای مدت طولانی در هوا ماند. در میان خدایان، جیانی اینفانتینو در کنار یکی از مقامات محلی نشسته و به تلفن او نگاه می کند. در حال حاضر یک استراحت نوشیدنی وجود دارد. بیرون گرم است

دقیقه 29: چیزی که این تیم ها را از هم جدا می کند سرعت عبور آنها در یک سوم پایانی است. مایه شرمساری است که شاهد عدم برگزاری مسابقات باشیم. برخی از شعارهای شهری شنیدنی وجود دارد، اما به نظر می رسد تعداد کمی از آنها لهجه هیتون نوریس دارند. البته الان یک باشگاه جهانی است.

هدف! منچسترسیتی 2-0 فلومیننزه (فودن، 27)