در حالی که گمانه زنی ها در باشگاه امارات در مورد اینکه تامی فلیتوود یا تیرل هاتون دقیقاً چند ده میلیون دلار در صورت قبول پیشنهادات LIV می توانستند به دست آورند، روری مک ایلروی یک بار دیگر پادزهر را ارائه کرد.

از زمانی که عربستان سعودی وضعیت موجود را به چالش کشید، ابتذال پول بر گلف مسلط و فاسد شده است. 15 سال پس از اولین ژست خانوادگی، عکس مک‌ایلروی با والدینش که چهارمین پیروزی کلاسیک صحرای دبی را جشن می‌گرفتند، شایان ستایش بود. پاسخ آگاهانه مک ایلروی هنگامی که سؤالی در مورد معنای تاریخ و میراث در گلف پرسیده شد، همینطور بود.

مک ایلروی گفت: «همه چیز. «من فکر می‌کنم تنها راه این است که خودتان را با افرادی مقایسه کنید که وقتی بزرگ شدید از آنها بت می‌دانستید. قهرمان من تایگر وودز بود. من می خواستم کاری را انجام دهم که ببر انجام داد. من احتمالاً دوران حرفه ای او را نخواهم داشت، اما همچنان به جام هایی که کسب کردم نگاه می کنم و نام من روی جام هایی است که او کسب کرده است. من راه بهتری برای اندازه‌گیری موفقیت در بازی نمی‌دانم تا نام خود را بر روی جام‌هایی که پیشینیان نام خود را روی آن‌ها گذاشته‌اند، بگذاریم.»

در اینجا توجه به دو نکته ضروری است. مک ایلروی البته به طرز دیوانه کننده ای ثروتمند است. او فقط کنترل بیشتری بر ارزش پول و ارزش روابط نسبت به سایر همسالان خود دارد. جالب‌تر این است که مک‌ایلروی که زمان مدرسه‌اش به دلیل مدت زمانی که در زمین گلف سپری می‌کرد کوتاه‌تر شد، چقدر خود را از نظر تحصیلی و ورزشی ارتقا داده است. خیلی ها اهمیتی نمی دهند

مک ایلروی از نیاز به یک رویکرد جهانی برای گلف نخبه در پیشبرد دفاع موفق خود از دبی صحبت کرد. او افزود: “این مانند مسابقات آزاد استرالیا است.” من به جام Stonehaven نگاه می کنم و نام من همراه با پیتر تامسون و تمام اسطوره های این بازی است. به نظر من این چیز بسیار خوبی است.

“مایکل توربیورنسن برای دومین بار به عنوان بهترین آماتور در اینجا قهرمان شد. امیدوارم در 15 تا 20 سال آینده او به جام ها با نام من نگاه کند.

من فکر می کنم شکاف نسلی در گلف بسیار طولانی است. من با تام واتسون در US Open بازی کردم، اما در US Open با Rasmus Højgaard هم بازی کردم که 50 سال از تام واتسون کوچکتر است.

«نسل‌ها و دوره زمانی که در آن می‌توانید حرفه‌ای شوید و در گلف به موفقیت برسید… فکر می‌کنم فکر کردن به آن سفر و فکر کردن به بازیکنانی که با آنها بازی کرده‌اید عالی است. آغاز دوران حرفه‌ای من، سپس بازیکنانی که اکنون با آنها بازی می‌کنم، و مدت زمانی که تمام این حرفه‌ها طول می‌کشد.»

مک ایلروی “قوس” خط زمانی را به رویدادهای دبی نسبت می دهد. به عنوان یک نوجوان با چشمان درشت، او از اعتبار رسانه ای خود برای تماشای وودز، ارنی الز و توماس بیورن از بین طناب ها در Desert Classic استفاده کرد. او اولین بار در سال 2006 در این رویداد بازی کرد.

توماس بیورن فقط با فکر کردن به آن، کاپیتان جام رایدر من می شود. در نهایت خانه ارنی الز را خریدم. مک ایلروی گفت: من با تایگر وودز دوستان خوبی شدم. واقعاً شگفت انگیز است که به ۱۸ سال گذشته و جایی که خودم را پیدا کرده ام فکر کنم. من قطعا هیچ چیز را بدیهی نمی دانم و همیشه از فرصتی که برای انجام کاری که انجام می دهم قدردانی می کنم. “اینجا نشستن و چهار بار برنده شدن آن قهوه جوش بزرگ، احساس خوبی است.”